Każdy zakątek tego miasta zachwyca finezją renesansowych proporcji i architektonicznego detalu, każąc nam myśleć o jednej tylko osobie, której wszystko to zawdzięczamy – o Andrei Palladiu. To tutaj ten wielki architekt pozostawił liczne, widoczne ślady swej obecności – budowle o niezrównanym stylu i elegancji, takie jak Loggia del Capitaniato i Bazylika Palladio.
Z najwyższej kondygnacji Bazyliki roztacza się zapierający dech w piersiach widok na trzy okalające ją place. W tej niezapomnianej scenerii możemy podziwiać trzy inne dzieła słynnego architekta, które pełnią funkcję swoistego rodzaju tła dla wspomnianych wcześniej budowli. Są to Palazzo Chiericati, gdzie mieści się teraz Muzeum Miasta i Pinakoteka, Palazzo Barbaran da Porto z siedzibą Muzeum Palladiano oraz Palazzo Valmarana.
Prawdziwym arcydziełem architektonicznym jest Teatr Olimpico, który Salvador Dali nazywał „kulminacją boskiej estetyki”, a w 1994 r. wpisany został na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO wraz z innymi dziełami Andrei Palladia.
Na obrzeżach Vicenzy możemy z kolei podziwiać jeden z jej najsłynniejszych emblematów architektonicznych – wspaniałą Villa Almerico-Capra, zwaną również Rotundą. Willa znana jest ze swojego charakterystycznego, centralnego planu architektonicznego, co sprawia, że harmonijnie wpisuje się w pejzaż otaczających ją wzgórz Berici. W Vicenzie jest jeszcze wiele takich willi, które zasługują na odrębną wizytę.
W niewielkiej odległości od centrum, na wzgórzu z widokiem na miasto wznosi się z kolei Bazylika Monte Berico, słynna ze swych cennych dzieł malarstwa, takich jak np. Wieczerza św. Grzegorza Wielkiego, autorstwa Paolo Veronese .
Rozsmakuj się w Vicenzy…
Prawdziwe tradycyjnym daniem jest „Baccalà alla vicentina”, czyli suszony dorsz podawany z polentą. Kuchnia Vicenzy obfituje w „arcydzieła smaku”, produkty enogastronomiczne, zdrową, najwyższej jakości żywność: białe szparagi z Bassano, czereśnie z Marostica, Soprèssa Vicentina DOP, ser Asiago. To tylko niektóre przykłady niezwykłych smaków Wicenzy, które wyznaczają pory roku na tradycyjnym stole.
